1
استادیار گروه حقوق دانشکده علوم اداری و اقتصاد دانشگاه اراک
2
استادیار گروه حقوق دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب
10.22034/law.2023.58484.3319
چکیده
علی‌رغم پیشرفت زیاد در زمینه حقوق بین الملل محیط زیست و درک افزوده ارزش‌های بنیادی در معرض خطر، واکنش به چنین فجایعی هم‌چنان روی راهکارهای غیرکیفری متمرکز مانده است. تهدیدهای ناشی از مخاطرات محیط زیستی به سرعت در حال پیشرفت است و به نظر می‌رسد در چارچوب ابزارهای پیش برنده بتوان تهدیدها را به فرصت و در جریان ارتکاب جرایم محیط زیستی ممانعت ایجاد نمود؛ اگرچه راهبردهای معتنابهی نظیر واکنش سازمانی نظیر اینترپل در سطح بین المللی و یا مقررات خاص در سطوح ملی برای مهار جرایم محیط زیستی وجود داشته است، اما در کنار راهبردها، لزوم وجود رهیافت‌ها نیز احساس می شود که از جمله آن دیپلماسی محیط زیست به‌عنوان یک ابزار مؤثر می تواند موثر واقع شود. در واقع این ابزار ساختارمند می‌تواند در جهت هماهنگ‌سازی تعاملات دولت‌ها در جهت تصمیم‌سازی درخصوص مقابله با جرایم محیط زیستی بسیار اثربخش باشد. البته در پرتو اسناد حقوق بین الملل کیفری به‌ویژه اساسنامه رُم، می‌توان وضعیت و قلمرو میط زیست و نحوه حمایت از آن را مورد ملاحظه قرار داد؛ هرچند که حمایت بین‌المللی از محیط زیست برای پیشگیری از ارتکاب جرایم علیه آن به‌ویژه با ابزارهای کیفری، نیازمند اجماع جهانی در تعاملات و ایجاد دیپلماسی محیط زیستی در عرصه جهانی است.
)