چکیده تنظیم گری اقتصادی به معنای دخالت دولت در حیطه فعالیتهای اقتصادی به منظور حمایت از نفع عمومی در مقابل ضررها و خطرهای بالقوه است. معنی خود تنظیمی حرفهای این است که مقام‌های دولتی، با وضع قانون، مسئولیت تنظیم‌گری خود را به اعضای یک حرفه تفویض کنند. شکل‌گیری سازمان‌های حرفهای در انگلیس،کشورهای آمریکای شمالی و استرالیا به صورت خود تنظیم، خصوصی و تنها در سایه حمایت دولت قرار داشته است، اما در پی برخی رسوایی‌ها و تشکیل پرونده‌های کیفری برای پزشکان، از سازمان‌های خود تنظیم حرفهای حوزه سلامت بسیار انتقاد شد. دولت نیز بدنبال این انتقادات، برنامه اصلاحات تنظیم‌گری و فاصله گرفتن ازخود تنظیمی را آغاز کرد. بر همین مبنا دولتها به فرا تنظیم‌گری در حرفه‌های سلامتی ( پزشکی، دندانپزشکی، روانپزشکی، مامایی، پرستاری و ...) روی آوردند. در این مقاله با بررسی نظریه‌های منفعت عمومی و خصوصی و نظریه سه جانبه گرایی به نقش دولت در تنظیم‌گری حرفهای و کارکرد سازمان‌های فرا تنظیم گر حرفهای پرداخته خواهد شد. در این راستا پس از مطرح شدن مبانی نظری حاکم بر تنظیم‌گری حرفهای، سازمان‌های فرا تنظیم‌گر حرفه ای و تغییرات مدل تنظیم‌گری حرفه ای در انگیس، استرالیا و کانادا در حرفه‌های مربوط به حوزه سلامت مورد مداقه قرار خواهد گرفت. با شیوع بیماری کوید 19 و نیاز بیشتر به سیاست‌گذاری هماهنگ در بخش سلامت در ایران و لزوم نگاه جدی تربه نقش تنظیم‌گرانه این سازمانها و ایجاد سازمان های فرا تنظیم‌گر حرفهای در زمینه سلامتی و پزشکی می‌تواند به عنوان راهکاری مناسب برای تامین منفعت عمومی درنظر گرفته شود.
)