A Comparative Study of the Concept of “Right to Resistance” in Contemporary Constitutional Law

Document Type : Research Paper

Author

Assistant Professor, Department of Law, Damghan University, Iran

10.22034/law.2025.59865.3354

Abstract

The right of people to protest against the decisions of rulers is one of the principles of democratic systems. In some cases, the state's man attack on the foundations of the constitution becomes widespread, and the nation’s fight against the violation of principles of the constitution should benefit from extraordinary tools such as the "right to resistance"; in this article, we answer these questions with descriptive and analytical method and to describe the definition of right to resistance: What is the definition of the concept of "the right to resistance" of the people against the political power that has violated the fundamental principles of the constitution? Do democratic systems give legitimacy to this concept from a legal point of view, or does this right have only an ideal and political aspect? In the end, we conclude that the right to resistance is theoretically the last option of the nation for the defense of the constitution and democracy. But in practice, due to the wide disagreements regarding the specification of the right to resistance in contemporary constitutional law, the conditions for its implementation, and the possibility of using force to fight, it seems that the political and idealistic aspect of the right to resistance is still over the legal aspect.

Keywords

Main Subjects

References

  1. الف) منابع فارسی

    - کتاب‌ها

    1. حقیقت، سید صادق (1399). حق تعیین سرنوشت و حقوق ملت‌ها. تهران: سمت.
    2. عزیزی، ستار (1401). حق تعیین سرنوشت در آئینۀ حقوق بین‌الملل دفتر اول: حق تعیین سرنوشت خارجی. همدان: دانشگاه بوعلی سینا.

    - مقالات

    1. اکبری، مرتضی (1395). اجرای حق تعیین سرنوشت، تقابل حقوق بشر با حاکمیت دولت‌ها. حقوقی دادگستری، 80 (96)، 59-77.               Doi: 22106/jlj.2016.24707
    2. بیگ‌زاده، ابراهیم (1395). از تعیین سرنوشت تا مقاومت در مقابل سرکوب. تحقیقات حقوقی، 19 (76)، 11-36.
    3. تاجیک، محمدرضا و مسعودی، عارف (1399). نظریۀ مقاومت و اندیشۀ مشروطه‌خواهی در ایران. رهیافت‌های سیاسی و بین‌المللی، 11 (3)، 39-70.  Doi: 52547
    4. تقی‌پور، علیرضا و متقی، فاطمه (1397). واکنش کیفری در برابر نافرمانی مدنی. حقوق کیفری، 7 (24)، 257-286.  Doi: 22054/jclr.2019.23761.1454
    5. توسلی، منوچهر و شیرانی، فرناز (1395). حق تعیین سرنوشت در اسلام و حقوق بین‌الملل معاصر. پژوهش تطبیقی حقوق اسلام و غرب، 3 (1)، 67-90.

    Doi: 10.22091/csiw.2017.1151.1072

    1. جلالی، علیرضا (1398). اعتراض وجدانی مأموران عمومی در نظام‌ حقوقی ایتالیا. حقوق اداری، 7 (21)، 115-138.                                          Doi: 10.29252/qjal.7.21.115
    2. دبیرنیا، علیرضا و اسدآبادی، طیبه (1395). حاکمیت مردم در اندیشۀ سیاسی غرب و اسلام؛ نظام دموکراتیک و نظام مبتنی بر شریعت مقدس در قانون اساسی ایران. تطبیقی حقوق اسلام و غرب، 3 (3)، 25-50.                                     Doi: 22091/csiw.2017.2160.1217
    3. سبحانی فرد، جلال؛ جوانپور هروی، عزیز و نصیری حامد، رضا (1399). بررسی چیستی و ابعاد انقلاب در آرای سید احمد فردید. راهبرد سیاسی، 4 (14)، 195-220.

     Doi 10.29252/JPS.4.14.195

    1. سلطانی، سید ناصر (1400). اصول نانوشته قانون اساسی؛ آنسوی متن. پژوهش حقوق عمومی، 22 (70)، 226-248.  Doi: 22054/qjpl.2020.42697.2155
    2. سلطانی سید ناصر و ذوالقدر، فاطمه (1403). حق مقاومت در اسناد بین‌المللی و قوانین اساسی (با نگاهی به قانون اساسی ایران). حقوق عمومی تطبیقی، 1 (3)، 42-64.

     Doi: 10.22091/cpl.2024.11296.1034 

    1. سلیمانی، غلامعلی (1398). فلسفۀ تاریخ و پایان تاریخ فوکویاما. غرب‌شناسی بنیادی، 10 (1)، 43-69.
    2. مسعودنیا، حسین و خانی، اعظم (1391). بررسی تطبیقی کودتاهای 1953 ایران، 1954 گواتمالا و 1973 شیلی. علوم سیاسی، 7 (4)، 217-275.
    3. مولایی، آیت؛ مجتهدی، محمدرضا؛ ملکوتی هشجین، سید حسین؛ سلیمانی دینانی، مائده (1402). رابطۀ شرع و قانون اساسی نانوشته؛ با نگاهی به نظریات شورای نگهبان. مطالعات حقوق تطبیقی معاصر، 14 (33)، 227-253.  Doi 10.22034/law.2023.50086.3094
    4. نیک‌پی، امیر و مدنی، زرین (1399). نافرمانی مدنی در جوامع و نظام‌های حقوقی- سیاسی باز و بسته (بررسی نظریه‌های جان رالز و هانا آرنت). تحقیقات حقوقی، 23 (91)، 277-302.

     Doi: 10.22034/jlr.2019.184149.1419  

    1. یاقوتی، ابراهیم و عرب احمدی، فاطمه (1398). آزادی مقاومت در اندیشۀ فقه سیاسی انقلاب اسلامی ایران با رویکرد بر نظر امام خمینی. متین، 21 (84)، 151-171.

     Doi: 20.1001.1.24236462.1398.21.84.7.3

    ب) منابع انگلیسی

    - Books

    1. Arjomand, Said Amir (2019). Revolution: Structure and Meaning in World History. Chicago: University of Chicago Press.
    2. Braidotti, Rosi & Others (2013). After Cosmopolitanism. Oxon: Routledge.
    3. Buratti, Andrea (2006). Dal Diritto di Resistenza al Metodo Democratico. Per Una Genealogia del Principio di Opposizione Nello Stato Costituzionale. Milano: Giuffre.
    4. Buzanello, Jose Carlos (2014). Direito de Resistência Constitucional. Rio de Janeiro: Freitas Bastos.
    5. Cembrani, Fabio & Cembrani Gianluca (2016). L’obiezione di Coscienza Nella Relazione di Cura. Torino: SEED.
    6. D’Agostino, Francesco (2010). Valori Costituzionali. Milano: Giuffre.
    7. Falcón y Tella, Maria Jose (2004). Civil Disobedience. Leiden: Brill.
    8. Gambino, Silvio & D’Ignazio Guerino (2007). La Revisione Costituzionale e i Suoi Limiti. Milano: Giuffre.
    9. Maffei, Paola & Varanini Gian Maria (2014). Honos Alit Artes. Studi Per il Settantesimo Compleanno di Mario Ascheri. Firenze: Firenze University Press.
    10. Rawls, John (2004). Una Teoria Della Giustizia. Milano: Feltrinelli
    11. Salvino, Tiziano (2012). L'Argentina Tra Democrazia e Golpe. Milano: Franco Angeli.
    12. Scheuerman, William (2021). The Cambridge Companion to Civil Disobedience. Cambridge: Cambridge University Press.
    13. Sucameli, Francesco (2007). L'Europa e il Dilemma Della Costituzione. Milano: Giuffre.
    14. Veronesi, Paolo (2017). Colpe di Stato: I Crimini di Guerra e Contro L'umanità Davanti Alla Corte Costituzionale. Milano: Franco Angeli

    - Articles

    1. Daher, L. & Nicolosi D. (2021). Dalla Disobbedienza Civile Alla Disobbedienza Prosociale: Percorsi Teorici e Applicativi. Annali Della Facoltà di Scienze Della Formazione, (20), 75-100.
    2. Gesk, G. (2012). Right to Resistance and Terrorism; the Example of Germany. German Law Journal, 13 (9), 1075-1094.

     

    1. Pizzolato, F. (2021). Diritto di Resistenza, Oggi? Partecipazione Popolare e Veste Istituzionale. Costituzionalismo, (2), 136-194.
    2. Polymenopoulou, E. (2021). Expressing Dissent: Gag Laws, Human Rights Activism and the Right to Protest. Florida Journal of International Law, 32 (3), 338-368.
    3. Selbin, E. (2019). Resistance and Revolution in the Age of Authoritarian Revanchism: The Power of Revolutionary Imaginaries in the Austerity-Security State Era. Millennium: Journal of International Studies, 47 (3), 483-496.
    4. Viola, F. (2009). L’obiezione di coscienza come diritto, Persona Y Derecho, (61), 53-71.

    - Thesis

    1. Dokainish, Mona, “Egypt July 2013: Military Coup or Revolution, An Interdisciplinary Analysis”, Master Thesis, Athabaska University, (2014).
    2. Faraguna, Pietro, “L'enigmatico Statuto dei Principi Supremi. Un'indagine Empirica su Limiti e «Controlimiti» Alle Modifiche Dell'ordinamento Costituzionale”, PHD Thesis, Università di Ferrara, (2010).
    3. Salemi, Pietro Nicola, “La Giuridicità del Diritto di Resistenza Nello Stato Costituzional-Democratico: Una Proposta Teorica”, PHD Thesis, Università di Palermo, (2017).

    - Court’s Reports and Decisions

    1. Bundesverfassungsgericht, n. 2 BvE 2/08 (2009).
    2. Corte Costituzionale, n. 1146, (1988).
    3. European Court of Human Rights, “Guida All’articolo 11 Della Convenzione Europea Dei Diritti Dell’uomo”, (2020).
Jurisprudence and Islamic Law
Volume 15, Issue 37
December 2024
Pages 129-159

Files

Share

How to cite

Statistics