Restrictions of Party Autonomy in Choice Procedural Law of International Commercial Arbitration

Document Type : Research Paper

Authors

1 PhD Student in Private Law, Islamic Azad University, Tabriz Branch

2 Assistant Professor Islamic Azad University, Tabriz Branch

Abstract

 
Nowadays, party autonomy in determination of arbitration procedural law becomes a guiding principle in international commercial arbitration. The principle is recognized not only by national laws, but also by international institutions’ rules and provisions. In fact, when the parties choose the arbitration mechanism as a dispute resolution method, they enjoy wide freedom to determine the procedural law which is followed by arbitrators. But absolute freedom for parties will breach the due process of arbitration and will also violate public policy. So they are not completely free to eliminate a system of law or certain elements of a system of law. Actually their freedom is limited to observing mandatory rules of the seat of arbitration and the place of enforcing of arbitral award. Also, parties have to adhere to the principles of natural justice to protect the public policy. Additionally, after beginning of arbitration, party autonomy has some limitations which bound parties to get arbitrators consent for change of arbitral procedure. Besides, arbitral tribunal has the discretion to change what the parties have agreed about arbitration procedural law.

Keywords

References

  1. الف) فارسی

    - کتاب‌ها

    1. اشمیتف، کلایو ام، حقوق تجارت بین‌الملل، ج 2، مترجم: بهروز اخلاقی، (تهران: سمت، چ 1، 1387).
    2. امیر معزی، احمد، داوری بازرگانی بین‌المللی، )تهران :نشردادگستر، چ 1، 1392).
    3. جعفری لنگرودی، محمدجعفر، ترمینولوژی حقوق، (تهران: گنج دانش، چ 18، 1386).
    4. جنیدی، لعیا، اجرای آرای داوری بازرگانی خارجی، (تهران: مؤسسۀ مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش، چ 4، 1395).
    5. شیروی، عبدالحسین، داوری تجاری بین‌المللی، (تهران: سمت، چ 4، 1394).
    6. مافی، همایون، شرحی بر قانون داوری تجاری بین‌المللی ایران، (تهران: دانشگاه علوم قضایی و خدمات اداری، چ 2، 1397).
    7. نیکبخت، حمیدرضا، داوری تجاری بین‌المللی آیین داوری، (تهران: مؤسسۀ مطالعات و پژوهش‌های بازرگانی، چ 3، 1393).
    8. یوسف‌زاده، مرتضی، آیین داوری، (تهران: شرکت سهامی انتشار، چ 2، 1393).

     - مقالات

    1. اسکینی، ربیعا، «تعارض قوانین در داوری تجاری بین‌المللی»، مجلۀ حقوقی بین‌المللی، ش 11 (1368).
    2. ایرانشاهی، علیرضا، «بررسی معیار نظم عمومی در نظارت قضایی بر رأی داوری تجاری بین‌المللی»، مجلۀ حقوقی بین‌المللی، ش 44 (1390).
    3. صفایی، سید حسین، «سخنی چند دربارۀ نوآوری‌ها و نارسایی‌های قانون داوری تجاری بین‌المللی»، مجلۀ دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، دورۀ 40، (1377).
    4. شعاریان، ابراهیم و نیک زمان اصل، ساناز، «رویکردها و ضوابط حاکم بر تفسیر موافقت‌نامۀ داوری داخلی و بین‌المللی»، نشریۀ علمی مطالعات حقوقی معاصر، ش 21 (1399).
    5. شهبازی‌نیا، مرتضی؛ عیسایی تفرشی، محمد؛ علمی، حسین، «مفهوم نظم عمومی در حقوق بین‌الملل خصوصی و جایگاه آن در داوری تجاری بین‌المللی»، فصلنامۀ حقوق، ش 1 (1392).
    6. طباطبایی‌نژاد، محمد، «اعمال قواعد آمره تحت نظام داوری سرمایه‌گذاری بین‌المللی ایکسید»، فصلنامۀ اندیشه‌های حقوق خصوصی، ش 1 (1392).
    7. طباطبایی‌نژاد، محمد، «نظارت قضایی بر اعمال قواعد آمره در داوری تجاری بین‌المللی»، دانش حقوق مدنی، ش 1 (1395).
    8. مشکور، مشکان، «داوری سازمانی در حقوق ایران با تأکید بر مقررات مرکز منطقه‌ای داوری تهران و مقررات مرکز داوری اتاق ایران» در: محمد، کاکاوند، مجموعۀ مقالات همایش صدمین سال تاسیس نهاد داوری در حقوق ایران، (تهران: انتشارات شهر دانش، چ 2، 1390).

    - پایان‌نامه

    1. شریف‌زاده لاری، محمد، نظم عمومی در اجرای آرای داوری، پایان‌نامۀ کارشناسی ارشد دانشگاه شهید بهشتی، 1385.

    ب) انگلیسی

    - کتاب‌ها

    1. Fouchard, Philippe; Gaillard, Emmanuel; Goldman, Berthold, International Commercial Arbitration, (Hague, Kluwer Law, 1999).
    2. Redfern, Alan; Hunter, martin, Law and Practice of International Commercial Arbitration, (London, Sweet and Maxwell, 2004).

     

    - مقالات

    1. Berger, Klaus peter, “Institutional Arbitration: Harmony, Disharmony and the Party Autonomy Paradox”, Fundacion Universitaria San Pablo CEU, (2018).
    2. Bockstiegel, Karl Heinz, “Public policy and Arbitrability in Comparative Arbitration”, ICCA Congress series no. 3, (1987).
    3. Blessing, Mark, Mandatory Rules of Law Versus Party Autonomy in International Arbitration, Journal of International Arbitration, vol. 14, (1997).
    4. Henderson, Alastair, “Lex arbitri, Procedural Law and The Seat of Arbitration”, Singapore Academy of Law Journal, vol. 26, (2014).
    5. Living Stone, Mia Louise, “Party Autonomy in International Commercial Arbitration”, Journal of International Arbitration, vol. 25, (2008).
    6. Pryles, Michael, “Limits to Party Autonomy in Arbitral Procedure”, Journal of International Arbitration, Vol.24, (2007).
    7. Saleh, Samir, “The Recognition and Enforcement of Foreign Arbitral Awards in the states of the Arab Middle East In: Lew, Julian”, Contemporary Problems in International Arbitration, (Springer Science & Business Media, 1987).
    8. Strong, S.I, “Limits of Procedural Choice of Law”, Brooklyn Journal of International Law, Vol.39, (2014)
    9. Schroeter, Ulrich, “Ad Hoc or Institutional Arbitration – A Clear-Cut Distinction? A closer look at Borderline Cases”, Contemporary Asia Arbitration journal, vol. 23, (2017).
    10. Yu, Hong-Lin, “A Theoretical overview of the foundations of International Commercial Arbitration”, Contemporary Asia Arbitration journal, 1, (2018).

    - پایان‌نامه

    1. Chang, Mann-Long, Harmonization of Procedural Law in International Commercial Arbitration, Master Thesis of university of Stirling, 2009.

    - گزارش

    Committee on International Commercial Arbitration, Interim Report on public policy as a bar to Enforcement of International Arbitral Awards, (London: International Law Association, 2000).

Jurisprudence and Islamic Law
Volume 12, Issue 24
September 2021
Pages 137-169

Files

Share

How to cite

Statistics